Opowieść z pomiędzy. 
Od jakiegoś już czasu rozsypuje mi się opowieść o mnie samej. Stoję w przestrzeni pomiędzy i nie mam języka, o który mogłabym się oprzeć, odnaleźć się w jakimś nowym akapicie, podtrzymać bezradne ręce albo nadać im wyraźne znaczenie w układaniu całego stosu książek, dzięki którym moje życie…

Luty.

Mam słabość do niewielkich kształtów. Minifiliżanek do kawy i miseczek na sama – nie – wiem – co, po prostu były piękne i potrzebowały właścicielki. Do minimalnych karteczek na trzy słowa, drobnych kamyków, które trzymam w kieszeni, a które potem ściskam, wypowiadając po cichu życzenia, wypuszczane w kosmos. 

Wybór zwykłego…

Kilka opowieści o miłości. 

…Siedzimy na kanapie, jemy lody i pistacje, pies przewraca się na plecy w psiej szczęśliwości, że wszyscy są razem i w stadzie. Mam fajnych przyjaciół, jest mi dobrze z nimi, mówi starszy B. w środę wieczorem. Opowiesz więcej o tym, jacy teraz jesteście? J. jest bardzo…

Atomy nad brzegiem morza.

Przecież przed chwilą był początek grudnia, mówi młodsza B. I pyta – o co chodzi z tym czasem, dlaczego mówi się, że im dalej, tym płynie szybciej? Dlatego, że nic nas nie dziwi, kochanie, albo coraz mniej, odpowiadam. A przecież sama tak bardzo chciałam się w…

Opowieści.

Jeśli obejrzeć się za siebie, zawsze skąd przyszliśmy, zawsze gdzieś zaczęliśmy wzrastać. Każdy niesie i jest swoją opowieścią. Niemożność wypowiedzenia jej zabiera nam oddech. Jeszcze bardziej jej strata. 

Paradoks istnienia – sens uważności i bycia tu i teraz, a jednak to, jacy jesteśmy i jakie jest nasze „tu i teraz”,…

Kilka myśli z małego miasta.

Znowu pakuję nasze torby. Wkładam trochę rzeczy, aparat i książkę na drogę. Będę kilka dni w moim mieście, w którym od zawsze w sobotę o szesnastej wyłączane są światła na skrzyżowaniach. W mieście, które mogę przejść wzdłuż i wszerz na piechotę. Nie ma już w…

Sierpniowe przypływy.

Dziewięćdziesiąt pięć tysięcy słów, tyle mam w moim pliku, w którym od kilku lat prawie co tydzień piszę teksty na blog. Dużo, mało, nie wiem. Czasem wracam do nich zaskoczona, że jednak, że mimo wszystko, najwięcej chyba w tych akapitach jest o zatrzymywaniu się i zdziwieniu, jakie  niezwykłe…

Lipcowa opowieść.

W życiu trzeba być twardym, powtarzał mi zawsze mój ojciec. I nie oglądać się na innych. Przyznaję, że nie słuchałam go uważnie. 

Szósta rano. Jaki to dobry czas na odkrywanie świata.

Zwinięty w kulkę, puchaty trzmiel śpiący na polnym kwiatku.Kawałek dalej spektakl rozciągających się ślimaków.

Nie budzi się śpiącego, mówi Zen….