25 pięknych rzeczy.

dzisiaj, po prostu, tylko i aż tyle. 

1. niezależność listopada. Zaczynam uwielbiać ten milczący miesiąc. Za ciszę, którą oferuje, za siłę, pytania rzucane w mgłę o świcie i odpowiedzi, które przychodzą późnym wieczorem.

2. książki Rebeki Solnit.

3. fotografia Andy Selverstoffa, czyli Małe dzieci i ich wielkie psy. 

4. małżeństwo z…

Zanurzenie.
Robię rozrachunek ze sobą i z mediami społecznościowymi. Doszłam do punktu, w którym nie chcę już codziennie czegoś nowego wiedzieć. Rozwijać się. Ulepszać. Nie włączam telewizora. Rozstaję się jak tylko mogę z moim telefonem. Coraz mniej zaglądam w to wszystko, bo wydaje mi się to jakimś równoległym światem, ze…

Alfabet na nowe czasy.

Jakiś czas temu napisałam alfabet na lato, dziś myślę, że dobrze byłoby go uzupełnić o kilka nowych słów.

Tydzień temu pisałam o pajęczynie i zaskakująco trafiłam na to słowo w kontekście ekologii i zmian klimatycznych, jako synonimu współzależności, dostrzegania jej. A potem przyszło do mnie słowo wielorazowość….

Słowa i pajęczyny.

Rano dzwoni moja siostra. Jak tam, kawę pijesz?, wszystko gra?, co robisz? Jestem już po dwóch, odpowiadam, obydwie jak zawsze mi wystygły i jak przystało na aspirującą pisarkę, latam teraz z odkurzaczem, potem jeszcze tylko powydaję kilka poleceń, wkurzę się, przytulę, nawzdycham i wreszcie otworzę laptopa. Ogólnie…

Tak, jak ma być.
Powiedz mi, co zamierzasz zrobić  tym swoim jedynym, niepowtarzalnym, dzikim życiem?

Mary Oliver

Wstaję i kładę się spać ostatnio ze zdaniami z lektury małej, ale jakże cennej książeczki Deepaka Chopry, Siedem duchowych praw sukcesu. I nie, to nie o ten sukces chodzi, gdzie lepiej, wyżej i mocniej.

To, gdzie…

Kilka myśli na babie lato.
O poranku, na pierwszy spacer z psem, ciągle jeszcze wybiegam w krótkich spodenkach. Choć na wierzchu mam już długą kurtkę. Na trawie chłód i srebro już znowu pełnego księżyca, na drzewach złoto liści. Ze wszystkich pór roku jesień zatrzymuje najmocniej. Czasem aż zabiera oddech.

Babie lato….

W drodze do siebie.
Jestem już jakiś czas, czyli od kilku dobrych lat, w procesie transformacji. Jeśli cały ten czas utrzymuję i widzę rozwój jako wzrastanie, tak ostatnio mam wrażenie bycia bohaterką w najbardziej kiczowatym filmie przygodowym świata. 

Chcę gdzieś dotrzeć, idę w drogę, macham szabelką, wpadam w pułapki, które najczęściej…

Czas przejścia.

Wrzesień, to chyba jest czas przejścia. Skłamałabym, gdybym napisała, że jesień to moja pora. Oczywiście wtulam się w koc i zachwycam się miękkością widoków za oknem, och, oczywiście te swetry i kalosze i kartki książki na wietrze! Zanurzam się z czułością w poranną mgłę, lubię już milczący chłód…