przyspieszony kurs wzrastania.

Mniej więcej roku temu A. z młodszą B. byli w drodze na koncert Taco Hemingwaya. Młodsza B. była wniebowzięta, a A. przerażony, bo Covid 19 właśnie zaczął się rozprzestrzeniać i A. uznał, że wyjazd w takim momencie na koncert to najbardziej nienormalny pomysł na świecie. 

Kiedy oni byli…

Dmuchawce.

Alan Watts pisał ze swoją głęboką, prostą mądrością zen: jeśli pójdziesz daleko, daleko do lasu i będziesz bardzo cicho, zaczniesz rozumieć, że jesteś połączony ze wszystkim.

Objazdowe kino domowe. Tak nazywam na użytek własny to, co się ostatnio dzieje w mojej głowie. Puszczany wolno umysł urządza mi seanse, jak w…

Przebłyski.

Trzy lata temu starszy B. przyniósł do domu zrobiony w szkole latawiec. Jest duży, biały, zrobiony z miękkiego materiału, na drewnianym stelażu. Wisi u nas w kuchni na oknie. Przy suficie. 

Jest naprawdę piękny, nie potrafię i nie chcę go ściągnąć i schować do szafki z rodzinnymi pamiątkami. Kiedy patrzę…

Molekuły.

W piątek po południu dopijam kolejną zimną kawę, pozostawioną rano, myślę, co jeszcze powinnam zrobić według swojej własnej, długiej księgi powinności. Co zorganizować, co powiedzieć, o czym nie zapomnieć, co przygotować? I jak tu się jeszcze ulepszyć? Troszeczkę. Czego powymagać od siebie, za co się skrzywić, o co się…

Zapiski z nocnego stolika.

Nie mam ostatnio wiele do powiedzenia. Rzeczywistość wymusza na mnie twarde ustalanie priorytetów i regularny czas na pisanie nie jest niestety na tej liście, choć jest mi to tak potrzebne. Czasem zapisuję coś przed snem na małych kartkach, które w dodatku słabo się kleją i potem…

Wszystko przychodzi wtedy, kiedy jesteśmy gotowi,

Od długiego już czasu kilka razy w tygodniu jestem na macie. Czasem chwilę, kilkanaście minut, czasem dłużej, najczęściej z wdzięcznością, czasem z cieniem rezygnacji, jak kilka dni temu, kiedy wydaje mi się, że ciągle i ciągle powtarzana praktyka, nie przynosi efektów. 

Ciało, zostawione na lata…

Jak żyć intencjonalnie?

Czytam kolejną książkę Rebeki Solnit, Przewodnik po zagubianiu się (A Field Guide to Getting Lost).

„Świat jest niebieski na krawędziach i w swojej głębi. Ten błękit to światło, które się zagubiło, ale które uzmysławia nam całe piękno tego świata”, czytam. 

Błękit to horyzont i emocje, samotność i odległość, pisze…

Kilka myśli na początek roku.

Pierwszego dnia nowego roku, wcześnie rano, świat jest biały i doskonale cichy. Tak przynajmniej wyobrażam sobie doskonałą ciszę, w jaką weszłam dziś rano. Żadnego dźwięku ani poruszenia wiatru, nawet Siena stała ze mną przez chwilę zaskoczona tym księżycowym krajobrazem, zanim pogoniła do przodu z całych…