Halo, tu ziemia.

Tydzień temu notowałam o potrzebie drzew i uziemienia, a kilka dni później zatrzymuje mnie Alan Watts ze swoją głęboką, prostą mądrością zen: jeśli pójdziesz daleko, daleko do lasu i będziesz bardzo cicho, zaczniesz rozumieć, że jesteś połączony ze wszystkim.

Wiele razy przekonałam się, że im bardziej racjonalizuję, kalkuluję,…

Kilka myśli na luty.

Luty nijak lutego nie przypomina. Dziś chodzę w kaloszach, w ubiegłym tygodniu w ulubionych, znoszonych konwersach. Rano śpiewają ptaki, jakby za rogiem czaiła się wiosna. Chlapiemy z psem po kałużach.

•••

Starszy B., lat dwanaście i trochę, wkracza powoli, ale konkretnie w rebelię dojrzewania. Zamiast do niego mówię…

Jak żyć intencjonalnie?

Czytam kolejną książkę Rebeki Solnit, Przewodnik po zagubianiu się (A Field Guide to Getting Lost).

„Świat jest niebieski na krawędziach i w swojej głębi. Ten błękit to światło, które się zagubiło, ale które uzmysławia nam całe piękno tego świata”, czytam. 

Błękit to horyzont i emocje, samotność i odległość, pisze…

Życie w zachwycie.

W piątkowy wieczór, zimny jak diabli, siedzę w kuchni, na małym, drewnianym stołku z pchlego targu i zbieram w jedno miejsce skrawki poszczególnych dni.

W poniedziałki są na ogół małe końce świata. Dwójka dzieci zrzuca mi na ręce swoje niedośnione sny, chce herbaty, potem zaraz już nie,…

Smutek dzielony na trzy.

Siedzę więc początkiem roku, komfortowo, w ciepłym swetrze i w skarpetach w plasterki cytryny. Pierwszy raz od trzech tygodni przy komputerze. Tematów do pisania miałam całkiem sporo, ale nagle straciły ważność i wydały się śmieszne wobec tego, jak rozpoczęła się ta dekada.

Bo jak to tak, pisać…

19 pięknych rzeczy. Nie tylko na święta.

…w czasie nadmiaru i ciągłego poczucia braku, dziś tylko tyle i aż tyle:

1. Świadomość, że czas i to, co w nim zawarte jest cenniejsze niż rzeczy, które możesz kupić.

2. Opiekowanie się psem, bo oprócz oceanów codziennej bezwarunkowej miłości, możesz dzięki spacerom z nim…

Obudź się, Neo.*
Krótki esej na koniec roku.

Zima. Długa pora ciszy. Kilka dni temu pierwszy mroźny poranek, zanurzenie w szorstką biel znieruchomiałej przez noc trawy. Słońce wschodzi na różowo, jak z bajki Disneya, doskonale i czysto. Wcześnie rano, kuląc się, czuję swoją chwilowość i słabość wobec tego naprawdę doskonałego uniwersum,…

Co ma znaczenie?

Ostatnie środowe przedpołudnie spędzam w szpitalu, na ósmym piętrze. Poczekalnia. Patrzę na łóżko pod ścianą, w którym leży starszy, piękny człowiek, z przymkniętymi oczami i zbyt szczupłymi dłońmi, obok niego sanitariusz. Opowiada dowcip: co robi matematyk na urlopie na nartach? Wie pan? Ha! Liczy złamania! Oczy otwierają się,…