Z zamkniętymi oczami.

W upalne, wrześniowe popołudnie razem z wiatrem, który wrzuca mi liście do pokoju, robię porządki. Otwieram szafki i szuflady, biorę do ręki rzeczy, których nie miałam w ręku od miesięcy, wydaje mi się, że od lat.

Sukienka do kostek w kolorze ciemnej magenty i kolczyki z muszlami. Skarby…

Pomiędzy.

Pomiędzy to graniczność, bez przynależności do konkretnego miejsca, a jednak przynależności wszędzie, gdzieś w nieustannej wolności przemieszczania się i zastanowienia się, gdzie zostać na chwilę. Może na dwie. Może na dłużej, ale zawsze w tej wolności. 

Pomiędzy to bycie w drodze, to ruch, wieczne trwanie.

Wrzesień od czternastu lat rozpoczyna się…

Tutaj, czy gdzie indziej?

Tego lata nie robiłam nic. Byłam w czasie, z czasem. Bez rebelii, zadawania pytań. W przepływie życia, w akceptacji, choć czasem tak trudnej. Zaczynałam i nie kończyłam czegoś tylko po to, żeby mnie zajęło.

Wychodziłam kilometry dziennie tego, co boli. Przesiedziałam nieruchomo dziesiątki godzin na kanapie. A…

Kilka letnich lekcji.

Rok temu o tej porze, całkiem późno w nocy, leżałyśmy z młodszą B. na trawie i obserwowałyśmy festiwal perseidów. Nie pamiętam, jakie marzenia i intencje wypowiadałam wtedy po cichu. Dzisiaj leżę w tym miejscu ponownie, obok na trawie pies, perseidy znowu spadają i zastanawiam się, co będzie…

Migawki.

W tym roku lipca nie było. Nie pamiętam z niego prawie nic poza tym, że był upalny, a najtrudniejsze do przeżycia były weekendy. Pierwszy raz w życiu cieszyłam się na każdy poniedziałek, otwarte sklepy, otwarte cokolwiek, co dałoby mi jakieś zajęcie, okazję do wyjścia z domu, zajęcia głowy, odwrócenia…

Letnia obfitość.

Jak się masz, pyta starszy B. o poranku. Już otwieram usta, już składam w głowie zdania, które nie opowiedzą mu dosłownie o tym, że dzisiaj nie mogę sobie poradzić, nie mogę się ruszyć, bo boję się, że się rozsypię, a przecież jestem matką, mają tylko mnie, on i…

Lipcowe tkanie.

W eseju „Babka pająk” Rebecca Solnit pisze: tkać sieci i nie dać im się pochwycić, tworzyć świat, tworzyć własne życie, rządzić własnym losem, móc nazwać własne babki tak samo jak ojców, rysować sieci, (…), odsunąć welon i pojawić się: oto chorągiewki na sznurze, który rozwieszam. 

Solnit pisze w swoim…

Na chwilę.

Nie wiem, co mam robić z czasem, niedzielonym na cztery. Ta jedna czwarta, dudniąca, w przestrzeni pokojów, w porankach i wieczorach, w codzienności, ilości talerzy na stole przy obiedzie, jedna czwarta, w której ani ja ani dzieci nie możemy się odnaleźć. 

Od tygodni wyprzedzam w porannych pobudkach psa, niezmiennie…